Hiç
bitmesini istemediğiniz ve her sayfasında yeni bir şeyler öğrendiğiniz,
eğlendiğiniz bir hikaye düşünün. İşte Ateş Böceği’nin hikayesi tam da böyle. Ben
de bu hikayenin içindeki kahramanlardan biri olarak sesleneceğim bugün sizlere
ve elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım hikayemizi.
Hikayemiz Denizli’de Pamukkale
Üniversitesi’nde kalpleri iyilikle dolu kişilerle başlamış. İlk başta çok azmış
sayıları ama bu hikayenin şehirden şehre yayılacağını, yayıldığı her yere
iyilikler saçacaklarını biliyorlarmış ve bu ekip, bu güzel inançları ve
enerjileriyle her zaman birlik olmuşlar her fırsatta sevgilerini paylaşmışlar.
Tam da bu yüzden ‘’Ateş Böceği’’ demişler kendilerine. Ateş Böcekleri gibi
birlik içinde karanlıklara ışık saçmak için.
Tek bir ilde başlayan bu hikaye bugün 15
farklı şehirde devam etmekte. Her gün ışıklarını daha da arttırarak; gittikleri
her yeri aydınlatarak.
Ben bu hikayeye dahil olalı daha bir
buçuk yıl oldu ama hiçbir yerde öğrenemeyeceğim bilgiler öğrendim bu hikayeden.
Birbirimizle yüz yüze bile gelemeden sevgimizi hissettirebileceğimizi, sevginin
paylaştıkça güzel olduğunu, şartlar ne olursa olsun muhakkak yapacak bir
şeylerimizin olduğunu, bir çocuğun gülüşlerinde, hayvanların o duygu dolu
bakışlarında neler saklandığını …
Hala bir sürü şey öğrenmeye devam
ediyorum ve bu hikaye sürdüğü sürece de daha öğreneceğim bir sürü şey olacak.
Dilerim bu güzel hikaye hiçbir zaman bitmez.